FAKEBOOK

FAKEBOOK…Από παραδρομή στο γράψιμο, αλλά ουδέν σοφότερο της παραδρομής.
Σε βάζει σε μια ρουτίνα, δε λέω. Να το ανοίξεις κάθε πρωί, να δεις κανα μήνυμα, κανα βιντεάκι που μπορεί να σού χουν στείλει, αλλά είναι σαν να μαζεύεις τα αυγά από μια ανύπαρκτη κότα. Σαν να τρως αόρατη κοτόσουπα.
Το να σχολιάζουν δυο άνθρωποι ο ένας τα βιντεάκια του αλλουνού τους κάνει φίλους;Το μόνο ουσιαστικό που βρίσκω είναι που σε βοηθάει να μη χάνεσαι με τους φίλους σου. Αυτούς που είχες κι από πριν, εννοείται. Βλέπω έναν τύπο, εκεί στο wall ,να κάνει φίλους με ταχύτητα φωτός. Δηλ, αμάν η σβελτάδα του!
Εμένα, που έχω πολύ λίγους φίλους,το fakebook έχει λυσσάξει να μου στέλνει μηνύματα:»κάνε κι άλλους φίλους βρε παιδί μου, δεν βλέπεις πόσους φίλους έχουν οι φίλοι σου;Να σου βάλω το ψαχτήρι να ψάχνει;Αυτοί εδώ πώς σου φαίνονται;Μπορεί και να τους ξέρεις,είναι καλά παιδιά, φίλοι φίλων κάτι φίλων.
Είσαι και ακοινώνητη, κάνε ένα comment, ένα share, ένα like».
Ξέρεις είναι μεγάλη αγένεια να μην κάνεις like στα like. Κι εγώ δεν τα’ ξερα τώρα τα’ μαθα. Από την άλλη πάλι, αν θέλεις να εκφράσεις τις σκέψεις σου λίγο πιο ελεύθερα,σου βάζει όριο: α, κύριε, όχι πάνω από 420 χαρακτήρες. «Μα καλά, εσύ δεν με ρώτησες what’s on your mind?» του λες εσύ. «Ναι, αλλά συντόμευε κύριος. Καφενείο θα το κάνουμε;Βάλε κανα link καμια foto, τόσες νόρμες σου’χω,τι θέλεις πια, με τίποτα δεν ευχαριστιέσαι;»
Οπότε αράζεις κι εσύ στους fake φίλους, fake share, fake like. Είναι μεγάλο πράγμα οι λέξεις, ρε παιδιά,για να τους φερόμαστε έτσι. Τι είναι το «μοίρασμα» , τι είναι η «φιλία»; Πάντως όχι αυτό που εννοεί το Fakebook…